mziab - dobrze, ale skoro muszą się mieścić w tym zakresie, to dlaczego niektóre się nie mieszczą?
Mieszczą się... o ile mówimy o standardowych pointerach GBC. Adres w romie nie mieści, dlatego go przeliczamy. Prawidłowy, poprawnie obliczony pointer mieści się w tym zakresie, chyba że gra używa innego sposobu zapisu (np. pointerów relatywnych).
To co pisałeś trochę mi pomogło, lepiej to rozumiem, ale nadal nie potrafię robić, nadal nie wiem co zrobić z tym że początek słowa mam w 0000xxxx a wartość znalazłem w 0003xxxx, naprawdę tego nie rozumiem, daleko nie zajadę na tym że potrafię zrobić tablicę znaków, dobrać się do czcionek i kilka jeszcze drobnych rzeczy, bez pointerów jestem ograniczony, sami pomyślcie jak ograniczające by było to jakbyśmy coś tłumaczymy i mieli limity znaków, byśmy musieli skrótami pisać lub ucinać zdania. Ten poradnik nie opisuje zbytnio przypadków jakie mogą być, a powinien uwzględnić wszystko, powinno być więcej przykładów i więcej obrazków, a zobaczycie że to pomoże ludziom, chyba właśnie o to chodzi by sobie pomagać, niech nasza społeczność się rozrasta, ci co się do tego nadają na pewno zostaną w tym na dłużej, a tym którym nie będzie szło odpadną.
Przede wszystkim należy wyjść z założenia, że w przypadku każdej gry to jak zapisane są pointery zależy nie tylko od platformy, ale i od tego jak została napisana. Nie ma jednego "standardu" zapisu nawet na tej samej platformie. Czasem pointery są liczone względem czegoś (pointery relatywne), np. początku bloku danych albo kodu. Prawdziwie niezawodnym sposobem jest opanowanie assemblera i posłużenie się debuggerem, żeby zobaczyć skąd i w jaki sposób gra bierze adres danych do odczytania. Wiele z tych "tajemnych sztuczek" wynika z tego jak działa dany hardware, a konkretnie mapowanie pamięci przez procesor. Swoją drogą, GBC jest niezbyt fortunną platformą do nauki pointerów. W przypadku SNES-a czy GBA jest na ogół dużo prościej, choć jak zawsze zależy to od konkretnej gry.
"Człowieka można przedstawić w postaci ułamka, w którym licznikiem są jego właściwości, a mianownikiem - mniemanie o sobie. Im większy mianownik, tym mniejszy cały ułamek." - Lew Tołstoj